Per auto met daktent door Namibië en Botswana - reisverslag deel 2

Het eerste deel van dit reisverslag lees je via deze link We zijn nu bijna twee weken onderweg, vanuit Onguma zijn we verder naar het noorden gereden. Het reizen met onze Hilux bevalt uitstekend, de tent is binnen 1 tel uitgeklapt en alle bagage en benodigdheden staan achterin de auto. Je klapt een ‘luik’ open en je pakt uit de auto wat je nodig hebt. Natuurlijk moet de tent steeds weer netjes ingepakt worden, maar daar hebben we inmiddels aardig routine in gekregen! Namibië heeft in het noorden een vreemde smalle uitloper: de Caprivistrook, een 30 km brede strook land die 450 km lang richting het oosten loopt. Dit uitlopende stuk van Namibië grenst aan Angola en Zambia (aan de bovenkant) en Botswana (aan de onderkant). Onze reis gaat hier ook een stukje de grens over naar Zambia (voor een bezoek aan de Vic Falls) en daarna weer naar het zuiden door Botswana (voor o.a de Okavanga Delta en het Chobe National Park) en dan weer terug naar Namibië!

We rijden soms 100 km zonder een spoor van de bewoonde wereld: geen huis of mens. In de beschrijving van de route staat dat we vanaf nu het ‘echte’ Afrika gaan zien en inderdaad, we rijden een andere streek in. De mensen wonen langs de weg in lemen hutjes of hutjes van zinken golfplaten, er lopen veel kinderen langs de kant, die vee aan het hoeden zijn of die voor hun kleinere broertjes en zusjes zorgen en hen daarom meedragen, vastgebonden op hun kleine rug. We zien vrouwen die water gaan halen met de emmers op hun hoofden of bundels van spullen op hun hoofd.

Rundu, Okavango en Zambezi We zijn aangekomen in de Taranga Safari Lodge, een campsite aan de Okavango rivier. Deze stroomt langs de grens met Angola. Na aankomst zijn we om 17 uur met een bootje de rivier op gegaan; vogels spotten en nog wat drinkend wild, even lekker ontspannen meedeinen met de golfjes en genieten van een ondergaande zon op de Okavanga rivier. Omdat de rivier de grens is tussen Namibië en Angola, zijn we aan de overkant in Angola geweest: weer een vlaggetje erbij zag ik op Polarsteps! Daarna de tent weer eens opengeklapt, we slapen hier 1 nacht.

Zodra het licht is rijden we weg, op naar weer een nieuwe bestemming, richting de campsite aan de Kwado River, een prachtige plek voor 2 nachten. Als ik daar gebruik maak van ons eigen douche/toiletgebouwtje schrik ik van een beest dat naar mij zit te loeren vanaf een muurtje onder het rieten dak. Ik schrik me rot maar ..... het blijkt een gewone poes te zijn, die zijn hier dus ook

Vanaf onze plek -slechts 25 meter van de rivier- hebben we vanuit de tent zicht op de rivier, waar we 6 nijlpaarden horen en zien en ook nog een krokodil voorbij zien zwemmen. Gelukkig staan we 10 meter hoger en is de kant best steil. Als we ooit weer eens op een Italiaanse camping staan (meestal een veeeeel kleinere plek) zullen we deze herinnering ophalen: een kampeerplek zo groot dat er minstens 10 caravans zouden kunnen staan, de hippo’s (snuivend en knorrend) en de krokodillen stil zwemmend in de rivier beneden en de aapjes ritselend in de bomen boven onze hoofden.

We hebben hier een historisch dorpje bezocht, een authentieke compound. We rijden nu al 2 dagen langs deze kleine nederzettingen en we waren zo nieuwsgierig naar de levenswijze. De tijd heeft hier op sommige vlakken bijna stil gestaan. De compound staat rond een grote Baobab boom en we hebben ook ‘genoten’ van een traditionele muzikale bijdrage van de inwoners, waarbij we ook een beetje mee moeten dansen.

   De volgende dag maken we een game drive in Mudumu National Park, een klein park met zanderige bospaadjes, soms moeilijk begaanbaar met veel zand en diepe sporen. We hebben de bandenspanning verlaagd en rijden in de extra 4x4 stand om grip te hebben, soms moeten we  flink sturen om te voorkomen dat we vast komen te zitten. Best spannend! Als we 4 olifanten zien, zetten we de motor stil en genieten van de stilte en van deze prachtige dieren in hun leefwereld! Als we langs de rivier rijden zien we ook hier de hippo’s poedelen, we zien voor het eerst een bavianen familie, nog wat wrattenzwijnen, veel impala’s, antilopes en springbokken.

Chobe

We zijn in het meest noordoostelijke gedeelte van Namibië de grens bij Ngoma Bridge overgegaan naar Kasane in Botswana. Daar kregen we een stempel in ons paspoort ivm vertrek uit Namibië en 100 meter verderop moesten we weer uitstappen voor de formaliteiten om Botswana in te mogen. We hebben er inmiddels 4000 km opzitten! In Kasane verblijven we in Chobe River Cottages, bij de rivier, in een huisje dat van alle gemakken is voorzien. 's Middags lopen we even langs de kraampjes waar Afrikaanse spulletjes te koop zijn, kijken nog bij de rivier en zien de wrattenzwijnen gewoon door de stad scharrelen.

De wekker gaat de volgende ochtend om 5 uur ivm een vroege gamedrive, we gaan naar Chobe National park, een groot natuurgebied in Botswana, ten oosten van de grens van Namibië, met de Chobe rivier ertussen. We werden om 5.45 opgehaald en met een open auto reden we naar de ingang van het park zo’n 15 km verderop. Het was nog erg koud maar we kregen een dekentje om onder te kruipen!

Wat hebben we gezien? Heel veel dieren! We zagen 5 leeuwinnen aan hun ontbijt (after kill), ze hadden een giraffe te pakken. De andere giraffes stonden op afstand toe te kijken hoe hun moeder verslonden werd. We konden met de (open) auto heel dicht bij de leeuwen komen, het zijn echte roofdieren en die blik in hun ogen toonde agressie en macht. Een hyena stond in de buurt van de leeuwen te wachten op de restjes! Verder zagen we olifanten, buffels, giraffes, heel veel impala’s, grote vogels en nijlpaarden in de verte. Bij een picknick zone kregen we warme thee/koffie uit een thermoskan met koekjes; we hebben een fantastische rit gehad.

De middag gamedrive was ook weer fantastisch. We kwamen net door de gate of er werd al een cheeta gespot, rank en hoog op z’n poten. Hij bevond zich in het territorium van een luipaard, en die kwam dus ook in actie. Het luipaard joeg de cheeta weg, twee jakhalzen volgden de territoriale strijd en lieten zich luidkeels blaffend horen om het gevaar aan te kondigen, de cheeta werd verjaagd en liep verderop het bos weer in.… en wij konden dit allemaal op korte afstand volgen! Supergaaf om deze roofdieren te zien in hun element. Later reden we door een kudde olifanten, enorm veel. We stonden stil en genoten van de nabijheid van deze mooie dieren. Ook vanmiddag zagen we een after kill: 2 leeuwinnen en 6 welpen waren een kudu naar binnen aan het werken. De leeuwinnen lagen al tevreden met volle maag na te genieten en de welpjes waren nog volop aan het schransen! We zagen ook nog een luipaard in een boom, we hebben ervan genoten vandaag!

Vic Falls

Meteen na Chobe alweer het volgende hoogtepunt: de Victoria watervallen, ontdekt in1855 door David Livingstone die ze heeft vernoemd naar de toenmalige Engelse koningin Victoria. Het is een gigantisch watergordijn van 1708 meter breed en een valdiepte van max 128 meter; per minuut valt er 500 miljoen liter water over de rotswand. De watervallen liggen op de grens van Zimbabwe en Zambia; wij zijn vanuit Botswana naar Zimbabwe gereden.  Als je in Afrika een grens passeert, houdt dat wel wat formaliteiten in: uitchecken uit Botswana (stempel in paspoort) en 100 meter verder visum en paspoort voor Zimbabwe tonen (+weer een stempel) en bij de terugkeer einde middag precies weer andersom. Het is high water season, dat betekent dat er heeeel veeeel water in de Zambezi rivier staat en er dus ook heel veel water de kloven in stort. Als we er bijna zijn, zien we in de verte al een wolk van nevel en mist hangen boven de plek van de Falls.

We hebben daar besloten om een helikoptervlucht te maken, dat was amazing. We vlogen een paar rondjes boven de Falls. Ik werd er gewoon een beetje geëmotioneerd door, wat een prachtig fenomeen. Het is één van de 7 wereldwonderen, en als je dat mag bewonderen voel je je een bevoorrecht mens! Na een veel te korte vlucht stonden we weer aan de grond. We werden weer afgezet bij de ingang van het park en gewapend met regenjas en rugzakhoes liepen we langs de diverse view points. We hebben veel foto’s en filmpjes gemaakt, maar door de nevel/mist en waterdruppels konden we niet goed de diepte fotograferen, in de diepte was het één grote kolkende witte watermassa. Door de nevel werden we drijfnat, het leek soms net alsof we in een Hollandse regenbui zaten. We zagen diverse regenbogen door het water, de nevel en het zonlicht.

Weer terug bij de auto  stonden we te soppen in onze schoenen, maar tijdens de lunch in het zonnetje droogden we weer aardig snel op! We hebben nog een filmopname gekocht van onze helikoptervlucht; een mooie herinnering, naast onze indrukken die we meedragen in ons hart omdat we deze dag nooit meer zullen vergeten!

Makgadikgadi Pans

Een lange reisdag: we rijden 300 km over een lange rechte weg, langs de grens met Zimbabwe door wildlife gebied; we zien olifanten en giraffen langs de kant, we passeren zo nu en dan een hutje en verkeer is er nauwelijks. De volgende campsite is Baobap Planet Campsite bij Gweta, een oud Botswaans dorpje, de toegangspoort tot de Makgadikgadi Pans, de grootste zoutvlakte van de wereld. Hier leven stokstaartjes, springbokken en gemsbokken. Ook staan hier weer de majestueuze Baobab bomen. We hebben een mooi plekje en wanneer de tent is uitgeklapt gaan we relaxen aan het zwembad. Er waren diverse georganiseerde excursies die vanaf de campsite georganiseerd werden, maar omdat we weinig zin hadden om weer om 5 uur ons bed uit te gaan (donker en ook heel koud) besloten we op eigen gelegenheid op pad te gaan.  

De Makgadikgadi Pan (vroeger een zoutmeer van 91000 km2) ligt ten zuiden van onze camping en via de gate rijden we het nationale park in. De asfaltwegen zijn vreselijk, opeens zit er een groot gat in het asfalt, potholes noemen ze die. Soms moet je van links naar rechts er tussen door laveren, en soms ben je te laat en knal je in zo’n gat met je wielen. Gelukkig hebben we een oersterke auto. Voor de zandwegen wordt de bandenspanning weer verlaagd…. Dat is gewoon een routineklus geworden. We hebben 2,5 uur rondgereden in het park en zagen wat olifanten maar verder geen andere dieren. Dus we besluiten lekker naar de camping terug te gaan.

Onderweg naar Maun maken we een kleine omweg door het Nxai Pan National Park, een onderdeel van de Makgadikgadi zoutpan. In het droge seizoen lijkt het wel een maanlandschap, een uitgestrekte witte wereld. Aan de zoutpan staan ook 7 zeer oude Baobabbomen in een groepje bij elkaar: de Baines Baobabs. Thomas Baines -een ontdekkingsreiziger van de 19e eeuw- ontdekte deze bomen als eerste en heeft ze naar zichzelf vernoemd! Hij maakte ook een schilderij van één van de bomen en deze ziet er nog precies hetzelfde uit als toen hij dit schilderde. (Zie bijgevoegde foto van Wikimedia, de boom is groen, waarschijnlijk regenseizoen).

Veel respect trouwens voor Baines die per huifkar door deze wildernis trok. De Baobabbomen zijn duizenden jaren oud, majestueus en geweldig, we maken mooie foto’s en vinden het de rit echt waard.

Kwai & the Okavango Delta

Via Maun rijden we verder naar Kwai, toegangspoort tot de Okavango delta. Omdat we niet overal internet hebben, maken we gebruik van maps.me in plaats van google maps. De kaart gaf diverse opties, we besloten de weg met de minste kilometers te kiezen. Dat bleek niet de beste route te zijn: het pad werd smaller, de bossage werd dichter, de weg was alleen nog een karrenspoor. Gelukkig kwamen we een (verbaasde) ranger tegen die ons de juiste kans op hielp. Hij zal wel gedacht hebben…. Gekke toeristen!!!

Na een paar kilometer bereikten we eindelijk onze campsite! Bij de receptie kregen we instructies: niet over de camping lopen, alleen met de auto naar het toilet/douche/afwasgelegenheid: er is veel wild in de omgeving zoals leeuwen, hyena’s, olifanten, nijlpaarden. Bij onze plek hadden we meteen een prachtige aankomst: op 15 m afstand stonden zo'n 18 olifanten te poedelen en er lagen 3 nijlpaarden voor onze neus! We ervaren het als een geluksmoment! De camping jongen legde uit dat we 's nachts niet uit onze tent mogen en dat hij eind van de middag vuur kwam maken om het wild op afstand te houden! Geen spullen buiten laten staan, alles in de auto laten!

Ik wilde het liefst in de auto blijven zitten maar hij zei: ‘voel je comfortabel, je bent te gast bij de dieren, het zou een onvergetelijke ervaring worden’. We besloten vroeg te gaan koken op de primus, ik ontdooide een beetje en genoot van deze unieke ervaring. De olifanten kwamen door de rivier naar onze kant en liepen rustig bladeren etend langs onze campsite voorbij en verdwenen verder het bos in!

De nijlpaarden kwamen ook in beweging en zwommen verder de rivier op, een eind verderop hoorden we ze snuiven en knorren! Het kampvuur werd aangemaakt en we genieten samen van de mooie avondlucht, de warmte van het vuur, de sterren, de bijna volle maan, en de geluiden van de natuur. In de verte horen we de leeuwen brullen. Tijdens de nacht (met korte slaapmomenten en veel wakkere momenten) hoorden we veel verschillende wildlife geluiden: de ‘loeiende’ (ik weet niet goed hoe ik het moet omschrijven) geluiden van de hippo’s voor onze neus, die met een andere hippo familie aan het communiceren waren, een brullende leeuw, en een jankende hyena.

We werden om 6.30 opgehaald bij onze tent voor een game drive. We zagen giraffen, een hyena, zebra’s, kudu’s, olifanten, impala’s, buffels en eenzame hippo! Helaas zat het grote wild zoals leeuwen en luipaarden er tijdens onze game drive niet in. Maar! Toen we de camping opreden naar onze plek zag Cor opeens een leeuwin lopen vlakbij waar onze auto/tent stond, dat was schrikken! Samen met de rangers zetten we de achtervolging in en waarschuwden we andere kampeerders die bij hun tent zaten. We floten en schreeuwden naar een andere kampeerder en er stapten nog 2 kampeerders bij ons in de auto in verband met hun veiligheid! We bleven de leeuwin achtervolgen tot we haar uit het ook verloren. En tsja, wat dan? De rangers gaven ons advies hoe we moesten handelen als de leeuwin weer zou opduiken: oogcontact maken met de leeuwin, niet wegrennen, langzaam achteruit lopen en dekking zoeken. We bleven super alert en stonden om de beurt op de wacht, terwijl de ander stond te koken.

Voor de middag stond nog een Mokoro tochtje (een uitgeholde boomstam, een soort kano) op het programma. Op zich hadden we genoeg avontuur gehad, maar die Mokoro tocht stond ook nog op ons afvinklijstje. Vol goede moed gingen we het water op met de Mokoro en Eric de gids. Hij zette de kano af met een lange stok en wij zaten achter elkaar op een soort stoeltje. Rechts van ons lagen 6 nijlpaarden in het midden van de rivier, links stonden 4 olifanten half in het water. Eric koos voor links en we gleden bijna geluidloos richting de olifanten. Daar lagen we stil te kijken en Eric vertelde het een en ander over olifanten. Toen een van de olifanten naar ons toe kwam, stuurde Eric de Mokoro snel achteruit, waarna de olifant stopte maar hij hield ons in de gaten en we konden niet verder. Zo kwam er aan het Mokoro avontuur al snel een einde. Wat een dag en wat een avontuur.  We ‘genieten’ van de sunset en zijn blij als het kampvuur aangestoken wordt, dit betekent veiligheid ivm de wilde dieren. Maar ik voel me pas safe als ik in m’n daktent ligt te luisteren naar de avondgeluiden.

Na een tweede onrustige en koude nacht verlaten we deze bijzondere plek. Ik hoorde weer dierengeluiden, een hyena scharrelde rond onze tent, en de nijlpaarden gingen weer tekeer. Het was volle maan, zou dat er mee te maken hebben? In verband met de kou hadden we de tent helemaal dichtgeritst, als we de tent open ritsen zien we een auto met rangers rondrijden op de camping: er was 's morgen vroeg een luipaard gesignaleerd! Wow, dat is weer even slikken, we hebben ons ontbijtje verder in de auto opgegeten. Daarna de tent ingepakt en gedag gezegd bij de receptie! De Hippo Pool Campsite is echt geweldig; midden in de natuur van de Okavango Delta, de dieren, de rust, back to the basics. Maar je bent echt aan het kamperen tussen de wilde dieren. Gelukkig zijn de medewerkers hier opgegroeid en kennen zij het gedrag van de wilde dieren en weten hoe ze zich gedragen, we zouden we deze Hippo Pool Campsite wel echt aanbevelen omdat het zo’n bijzondere plek is! In Ghanzi slapen we de laatste keer in de daktent, wat zal ik die knusse tent missen (maar niet de kou). We steken hier de grens weer over naar Namibië en het einde van de reis komt in zicht. Het wordt langzaam kouder, de winter in Botswana en Namibië is begonnen! De zon blijft overdag onveranderd stralen aan de felblauwe lucht, maar de temperatuur komt niet boven de 20graden, en de nachten worden steeds kouder. We vinden het fijn dat we in deze periode, het begin van de winter, deze landen bezocht hebben. De winter duurt van juni tot september, maar dat is ook het droge seizoen. In het begin van de droge tijd is het landschap nog redelijk groen.

Terug in Windhoek geven we onze laatste Namibische dollars en Zuid Afrikaanse Rand uit, we hebben geshopt en genieten van onze laatste dag in Afrika. De auto ingeleverd, foto van het dashboard gemaakt ivm de kilometerstand: we hebben 5947 km gereden!

Tijdens een reis door Namibië en Botswana ervaar je een gevoel dat je niet kunt omschrijven. Urenlang rijden zonder iemand tegen te komen, geen andere weggebruikers en geen bebouwing. Zover je kunt kijken ongerepte natuur, eindeloos woestijnlandschap, de diversiteit aan landschappen, het verandert bijna elk uur!

Dieren die je onderweg aan de kant van de weg ziet staan: giraffen, olifanten, orynx, ontelbare impala’s, zebra’s, springbokken enz. enz. Namibië is één groot natuurreservaat! We hebben genoten van de vriendelijke mensen, en van Okavango Delta en het Chobe National Park in Botswana. We zijn nog lang niet uitgekeken en uitgereisd, maar het zit er weer op, het is goed om weer naar huis te gaan na 26 dagen avontuur. Wij zijn dankbaar dat we onderweg geen ongelukken hebben gehad, geen pech, zelfs geen lekke band!!!🙏🏻 Thuis gaan we nagenieten van alle herinneringen die we gemaakt hebben, dank voor het lezen, Paula en Cor

#selfdrivenamibië #selfdrivebotswana #kamperen #4x4 #reisverslagnamibie #reisblognamibie